Mijn onderneming heet 'Rust in de Kop' - en dat is wat ik iedereen gun.
Mijn ervaring is dat het nog niet zo makkelijk is om rust te krijgen in de drukte van alle dag. Samen met mij ga je naar buiten, want de natuur is al goed voor je gezondheid . In combinatie met wandelen, goede ademhaling en aandacht voor het hier en nu vind je rust. Er ontstaat een balans tussen je hoofd en je hart.
Er is zoveel te doen en te regelen en zo weinig tijd. We kunnen niet de hele tijd ‘aan’ staan. Dat heeft nadelige effecten voor jezelf, je welzijn, je energie en je nachtrust. Een burn-out ligt op de loer.
Ik heb al vele kilometers samen gelopen en mogen ervaren dat het zo ontzettend fijn is om, je gedachten te laten wegwaaien, om de stilte te ervaren van binnen en dan naar je hart te luisteren. Je hart weet wat bij je past. Je hart geeft grenzen aan, het is gezond om te luisteren naar ons hart.
Ik ben geboren op Curaçao. Mijn ouders zijn na de Tweede Wereld oorlog gaan werken bij de Shell en ze zijn onafhankelijk van elkaar naar Curaçao uitgezonden. Op Curaçao hebben ze elkaar ontmoet, zijn ze getrouwd en hebben vijf kinderen gekregen, waarvan ik de jongste ben. Ik was ongeveer vijf jaar oud, toen het gezin weer teruggegaan is naar Nederland.
In het dorp waar ik ben opgegroeid was er weinig te doen. Achter het huis was er wel een bos en daar kon ik uren ronddwalen. Op zaterdagochtend ging ik naar gymnastiek en donderdagavond haalde ik mijn brevetten voor reddings- en kunstzwemmen. Rond mijn 15e startte ik met jazzballet en vanaf dat moment werd dansen mijn tweede passie. Bijna twintig jaar heb ik in de semi-professionele dansgroep Presque Célèbre (Bijna Beroemd) gedanst op buitenevenementen, zoals Donderdag Meppeldag, zomerbraderieën en feesten. Buiten-zijn, sporten en bewegen is dus altijd al een deel van mij.
Achteraf was dat voor mij een manier om balans te houden. Er is focus nodig om de danspasjes te onthouden en uit te voeren op de juiste moment in de muziek. De de rek- en strekoefeningen, zijn weer vergelijkbaar met yoga. Met dansen zijn lichaam en geest in het hier en nu. Dansen past bij goed bij de helpende factoren van mindfulness.
Maar het leven is lang en rond mijn twaalfde werd mijn acht jaar oudere zus (vierde kind) overspannen in haar studieperiode. Dat is nooit meer goed gekomen. Uiteindelijk kreeg ze de diagnose schizofrenie. Het betekende wel dat ik als tiener ook zomaar een jonge mantelzorger werd. Dit leverde weer veel stress op bij mijn vader, waardoor zijn hartklachten verergerden. Op mijn achttiende kreeg mijn vader zes bypasses. In die zelfde tijd vocht mijn zwager tegen leukemie, Na een lang en een lang en dapper gevecht koos hij voor euthanasie. Ik werd dus al vroeg geconfronteerd dat het leven eindig is (verlies).
Ik heb altijd willen ‘werken met mensen’. De wereld zien als reisleidster was een droom, maar het werd tien jaar lang werken als reisbureaumedewerkster. Vervolgens wilde ik mij meer verdiepen in de mens. Ik ben weer gaan leren en heb mijn HBO diploma maatschappelijk werk en dienstverlening behaald. Ik heb gewerkt als ouderenwerker, vrijwilliger coördinator, pedagogische hulpverlener en sociotherapeut. Momenteel werk ik naast mijn eigen bedrijf Rust in de Kop ook nog drie dagen in de week als ambulant hulpverlener.
